Vlaanderen telt ongeveer een miljoen mantelzorgers. Dat zijn mensen die zorgtaken opnemen voor zieken of behoeftigen uit hun omgeving. Maar wie zijn dat nu precies? Wie zorgt voor wie en in welke omstandigheden? Uit enkele onderzoeken konden we enkele interessante cijfers distilleren:
Ten eerste, voor wie wordt er gezorgd? In ruim 84% van de gevallen gaat het om familiale zorg. In ongeveer de helft van de gevallen gaat het over zorg die voortvloeit uit ouderdomsverschijnselen. Meestal is dat dan zorg voor de ouders of schoonouders. Bij zo’n 40% van de gevallen gaat het dan weer over de zorg voor iemand met een handicap.
Vrouwen nemen vaker (65%) zorgtaken op dan mannen (35%). Mannen zorgen voornamelijk voor hun zieke partner. Zorg voor iemand anders dan de partner komt vaker bij vrouwen terecht. Relatief gezien vallen vrouwen ook vaker in als er meer intensieve zorg nodig is.
Meer dan de helft van alle mantelzorgers is tussen de 45 en 64 jaar oud. Zij worden wel eens de ‘sandwichgeneratie’ genoemd, omdat zij vaak zowel voor de (klein)kinderen als voor de ouders moeten zorgen en dus op beide fronten moeten inspringen.
Ongeveer de helft van de mantelzorgers heeft betaald werk. Zij combineren dus zorgtaken met een job. In de groep op actieve leeftijd (25-64 jaar) heeft tussen de 60 en 70% een job.
Van de groep die geen betaald werk heeft, is meer dan helft gepensioneerd. Nog eens 8% is met vervroegd pensioen of brugpensioen.
42% van de werkende mantelzorgers, werkt voltijds. 34% werkt meer dan halftijds maar minder dan voltijds (21 tot 37 uren per week) en 24% werkt halftijds of minder (20 uur of minder per week). Bijna de helft van de mantelzorgers die betaald werk hebben, zet gericht vakantiedagen in voor zorgtaken.
Dat geeft al een idee van hoe moeilijk het voor veel mensen is om werk te combineren met het zorgen voor iemand. In deze blog van enkele ABVV-Experten kan je meer lezen over die moeilijkheden en wat we eraan zouden kunnen doen: Werk en zorg combineren: haalbaar of niet? - ABVV-Experten.